بغض های نشکسته
دفتر خاطراتمو....هر شب ورق می زنم....اسمتو تو هر صفحه اشه...میخونمو میشکنمبغض های نشکسته
دفتر خاطراتمو....هر شب ورق می زنم....اسمتو تو هر صفحه اشه...میخونمو میشکنمبه دنبال واژه مباش...
کلمات فریبمان می دهند ...
وقتی اولین حرف الفبا کلاه سرش برود،فاتحه ی کلمات را باید خواند...!
"دکتر شریعتی"
دلم گواهی بدی میدهد
دوباره مُردن....
دوباره زمین گیر شدن....
دوباره فریاد های خفه شده در گلو....
دوباره خاک شدن...
چشم هام
دستهام
قلبم...
همه می لرزند
و من در این همه ضعف بی اندازه ام در حال غرق شدن ام....
کمی ایمان میخواهم فقط
کمی باور
و یک دوست...یا حتی غریبه ای که
زمزمه کند:
اندکی صبر، سحر نزدیک است....
میدانم وقت، وقت بریدن از دنیاست
اما من و این دستان تهی و این قلب مالامال از خاطره های تلخ....
بازی....
آره....بازی بود....
دلم دریای آتیشه
دارم میسوزم از این تب
تووو آغوش یکی دیگه
چرااااا تو فکرتم هر شب؟
تو هم شاید شبیه من
گرفتاری و بی تابی
توووو آغوشه یکی دیگه
به یاد من نمی خوابی!!!
نگاهش می کنم انگار
همه دنیامو گم کردم
نمیدونه که تووو چشماش
به دنبال تو می گردم
میاد دستامو میگیره
بهم میگه:چقدر سردی
منم می خندم و میگم
عزیزم اشتباه کردی!
خیال دیدن چشماااات
منو راحت نمیزاره
دلت یه عمره احساس رو
به قلب من بدهکاره
تو هم شاید شبیه من
یه جایی اشتباه کردی
دلت پیش منه اما
نمی تونی که برگردی
پشیمون میشی و انگار
شب و روزاتو گم کردی
مث من که شب و روزم
داره رد میشه با سردی
یه رازی بین ما بوده
که ما رو دور کرد از هم
ولی یادت توی قلبم
نمیزاره ازت رد شم!
حالا که قسمت این بوده
به یادت اشک میریزم
از اینجا تا ته دنیا
من از عشق تو لبریزم
حالا که قسمت این بوده
باید همخونه شم با غم
که بعد از تو نمی تونم
واسه یک لحظه عاشق شم!!!
دلم که میگیرد
نه شلوغیه خانه آرامم می کند و نه انزوای اتاقکم
دلم که میگیرد
دستهایم را به سوی مهربانیت می گشایم و
با همه ی امیدم چشم انتظار می نشینم
چشم انتظار گوشه چشمی از جانب تو
تنها همین برایم کافیست
در این شب عزیز
نه برآورده شدن خواسته هایم را آرزو میکنم
و نه از نداشته هایم برایت قصه ی هزار و یک شب می خوانم
امشب
فقط و فقط میخواهم حس حضورت را برای ثانیه ای به این روح خسته ببخشی
تا جان تازه ای بیابد برای اطاعت
امشب می خواهم یک بار دیگر عشق بندگی ات را در قلبم برویانی
میخواهم دوباره عاشقم کنی
مهربان ترینم...
خدای بخشنده ی حکیم
همین که هستی....همین که کفایتم می کنی
برای منه سراسر تقصیر
بزرگترین نعمت است
نعمتت را برایم همیشگی کن
آمین....
برق اشک که در نگاهت نشست
بی مهابا دلم پر کشید
و نمیدانم چرا دوباره....دوباره.... مست احساس شدم
برق اشک که در نگاهت نشست
مرا به سرزمین گذشته هایم کشاندی
و من نوای آشنای قلبم را میشنیدم
و چشمانت
چه ساده اسیرم کرد....
پدرِ من یعنی آرزو
یعنی حسرت یه آغوش
یعنی امنیت یه حضور
پدرِ من یعنی هر شب آرزوی خواب و یک ثانیه دیدارش
پدرِ من یعنی تکرار روزانه ی یک رویای محال
یعنی هر روز و هر روز مشتاقش بودن
پدرِ من یعنی کودکانه خندیدن و بی اضطراب زندگی کردن
یعنی عاشقی کردن و لذت بردن
یعنی آرامش پر کشیده ی مادر!
پدرِ من یعنی عشق جاودانه ی این خانه
یعنی چراغ همیشه روشن دلم
یعنی حفظ تک تک خاطرات دوران کودکی....
پدرِ من یعنی دست کشیدن روی سنگی سرد برای باور کنار "او" بودن....
روزت مبارک عزیز ترین پدر دنیای من...
۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰
جنون عاشقی را می ستایم
که در اوج اشک می خندی و در اوج خنده اشک میریزی
جنون عاشقی را می ستایم
که خواهشم تو و رویایم تو و درمانم تو معنا می شوی
جنون عاشقی مان را می ستایم
که دنیایم تو و دنیایت تمام با هم بودن هایمان است
من....جنون عاشقی را می ستایم
به ال سی دی گوشی زل می زنم
دلم پر می کشد سمتت
دیوانه ی یادآوری صدای دلنشینت می شوم
چشمانم را می بندم
تو در خاطرم می نشینی
با همان صورت دوست داشتنی ات....
همان لبخندی که عاشقم کرد...
قلبم تیر می کشد...
اشکم جاری می شود
دستانم می لرزد و
به یاد می آورم که نیستی
دیگر نیستی...
باور نمیکنم نهایت عشق این باشد!!!
باورم نمی شود انتهای خیسی چشمهایمان این نقطه ی سوت و کور باشد
باورم نمی شود رهایم کردی
نه...باورم نمی شود....
تکیه می زنم به دیوار
دستانم را روی زانوهایم میگذارم
بغضم را فرو می دهم
مولایم "علی" را می خوانم و
دوباره می ایستم
بی تو هم می شود زندگی کرد اما
رویای با تو بودن را چگونه دور بریزم؟؟؟
دلتنگتم...
میگن شب ارزوهاس
شبی که میتونی چشماتو ببندی و فکر کنی خدای مهربونت رو به روته و منتظره تا آرزوهاتو دونه دونه بشنوه....
حالا... چی میخوای ازش؟
کدوم یکی از آرزوهاتو روت میشه بگی؟؟؟
کدوم یکی از خواسته هاتو می تونی بی خجالت بهش بگی؟
چی داری واسه اینکه شرم نکنی و از بی مقداریت آب نشی جلوش؟؟؟
امشب شب آرزوهاس اما من مثل بچه ای که داره هی اینور اونور میره که مثلا خودشو قایم کنه، بیقرارم و این پا اون پا می کنم چون.....خیلی رو سیاهم....خیلی....
من چی میتونم ازش بخوام؟
بگم آرزوی چی دارم که الانم هر چی دارم از سرم زیاده....
بگم کجا تونستم شکر گزار یکی از هدیه هاش باشم که حالا پررویی کنم و دوباره و دوباره بخوام؟؟؟
امشب شب آرزوهاس و من فقط یه چیزی میخوام
آغوش بازش رو....تا بتونم همه ی دلتنگی هامو توش اشک بریزم
و به اندازه ی همه ی زندگیم عاشقش باشم...
امشب با یه سری که از شرم بلند نمیشه.... با چشمایی که از خجالت خیسه....فقط ازش خودش رو آرزو میکنم....
کاش مثل همیشه این بار هم دلش نیاد دستمو خالی برگردونه....