یه باری روی دلم هست

یه بغضی توی گلوم نشسته

یه دردی توی قلبم حس می کنم

که فقط دلم میخواد چشمامو ببندم و دیگه باز نکنم

قدم که برمیدارم نمیدونم پام دوباره به زمین میرسه یا نه

این همه سال غم عشق کشیدم.... بارها درد فراق تجربه کردم

شکستم زمین خوردم و دوباره ادامه دادم

ولی امروز به جرئت میگم.... اون روزا چی بود و حالِ الانم چیه

با قاطعیت میگم هر آدمی غم خودش رو تحمل میکنه اما درد عزیزش رو نه!

حالِ پرنده ی بی آشیونی رو دارم که زیر رگبار دنبال یه جای امن میگرده

پر از نا امنیم.... پر از ترسم.....

خدایا..... میشه برگردم؟؟؟

پ.ن: من به یک معجزه به یک دعای ناب احتیاج دارم.....