دیگه چیزی نمونده!

شمارش بیش از حد معکوس برای اومدن دخترکم شروع شده و من از همه کمتر آماده ام برای این شروع جدید

من این روزها بیش از حد ضعیفم، ترسیدم و نیاز به احساس امنیت دارم

نیاز به کسی که بهم یاداوری کنه حواسش هست

اما دنیای خالی درونم، اغراقانه تنهایی رو بهم یاداوری میکنه

آدم ها و آدمک ها دورم زیادن اما دیگه خودم میلی ندارم حریم ضعف هامو درد و دل هامو براشون باز کنم

و به راحتی چشم روی ادم نزدیک زندگیمم بستم

راحت اما ناامیدانه...

کمتر از ده روز مانده تا .....

و من که جسم و روحم کشش تغییر ندارد

خستگیِ کدام زخم مرا اینگونه در خود فروبرده؟ نمیدانم!