سی و سه

 

دلم یک باره برای خودم تنگ شد  

برای همه ی آن خلوت هایی که مدت هاست نداشته ام 

برای همه ی لحظه های نابی که غرق در خواندن و فهمیدن بود 

همه ی آن شب هایی که لذت احساس کردن مرا به اوج می ساند 

همه و همه ی فرصت هایی که خرج شد تا روحم را پرواز دهم 

آری....دلم برای خودم تنگ شد 

که دیگر مجالی برای آن خلوت نبود 

و برای هر قدمی که از خودم دور شدم افسوس خوردم 

یک باره...آری...یک باره.... 

آمدنش 

شعله ای بود که در قلب و وجودم کشیده شد 

گرمای احساسش همه ی تنهایی های غم بارم را گرفت 

صدای مهربانش از دنیای بیرحم کابوس ها بیرون آورد 

و حضورش.... همان حضور خالصانه ی بی قید و شرط به من جسارت ادامه دادن داد 

در نهایت نا امیدی 

و در ناباوری عشق 

اما این روزها 

این روزهای عجیبی که زندگی سوالی سخت سر راه گذاشته 

و میدانم برای پاسخش باید تلاش کرد و جنگید 

این روزهایی که فرصت هیچ قدم اشتباهی نیست 

 چیزی به دلم نهیب میزند که شرط و شروط در مرام تو نیست 

خواستن بها دارد....تاوان دارد....مرد راه میخواهد.....نه شرط و شروط... 

خواستن پر از باید و نباید است 

این قاعده ی راه است.... 

باید برای رسیدن به دست آورد و گذشت.... 

تا نگذریم به دست نخواهیم آورد 

و اگر بی قید نباشیم اگر محدود کنیم،از وصال دور خواهیم شد 

دلم عطش فهمیدن دارد 

اشتیاق آرام شدن 

اما سرمای این روزها،به سکوتش کشانده 

دلم....سودای با او بودن دارد....  

اما.... 

تمام ترسم این است که مهربان لحظه های عاشقانه ام،دیگر قدرت بازگشت نداشته باشد 

و او خود نمیداند حرف مرا.... 

و نمی داند عمق این فاجعه را.... 

چرا حرمت دوست داشتن از یاد رفته؟ 

دلم برای خلوتم تنگ است 

من و شمع های کم نور اتاق....حافظ و بودی عود.... 

آهنگ آرام عاشقانه 

من و کاغذ هایی که حرف حرف دلم را در خود میگنجاند 

عکس او که تکیه گاه من است 

و کتاب هایی که خط به خطشان الفبای زندگی است 

الفبای عشق و تسلیم در برای پروردگار 

کاش کنارم بود 

کاش در این خلوت با من همراه بود 

تا پریشانیش را آرام میکردم 

عزیز ترین زندگیم 

من همراهت هستم 

در لحظه لحظه های سنگینی که داری 

در همه ی ثانیه های آشفتگیت 

آرام باش 

خدا با توست 

خدا همیشه با توست مرد من 

مثل همیشه قوی باش