فقط به من بگو چرا

مگه دوسم نداشتی

من که کاری نکردم

چرا تنهام گذاشتی 

فقط به من بگو چرا

چرا میای پس تو خوابم

هنوز باورم نمیشه

که تو نیستی کنارم 

میشینم فکر میکنم هر روز دوباره و دوباره 

جوابی ندارم رفتنت هنوز واسم سواله 

ما که مشکلی نداشتیم حتی واسه یه بارم 

همیشه میگفتی :

"هیچ وقت تنهات نمیزارم"  

............................. 

بی هدف توی اتاق راه میرم و با آهنگ بالا همخوانی میکنم 

به هیچ چیزی فکر نمیکنم و هر آن که ذهنم از کنترل خارج میشه سریع بهش نهیب می زنم 

میرم سر کتابخونه ام 

چقدر خاک روش نشسته  

چند ماهی میشه نتونستم سرش بیام 

به اسم کتابام نگاه میکنم و پر میشم از یه حس دلتنگی اما شیرین 

میخوام یکیشو انتخاب کنم اما سخته....دلم میخواد بشه همه رو با هم بخونم یه بار دیگه... 

اما میرم سر چهار اثر 

میدونم فعلا بیش از هر چیز نیاز دارم خودمو بازسازی کنم 

برش میدارم 

اما... 

بازم میرم به گذشته ای نه چندان دور 

چه حس خوبی بود که به خوندنش علاقه داشت 

باز صورتم خیسه 

نه.... دیگه بهش فکر نمیکنم 

مشغول ورق زدن کتابم که زنگ تلفن رو میشنوم 

امروز همه شاکین از گوشی خاموش من 

و چه سخته براشون توضیح بدم که میخوام مدتی از همه دور باشم 

چرا نمی فهمن نیاز دارم با خودم تنها باشم تا بفهمم چی سرم اومده؟ 

مدام می پرسن چرا آخه؟ 

و من میگم آدم ها هر از گاهی نیاز دارن به خودشون فکر کنن....تنهای تنها 

برمیگردم توی اتاق 

عکس بابا رو میبینم 

به چشاش نگاه می کنم 

نمی خنده 

شاید اونم دلش برای .... تنگه 

آخه دیگه نمیره سر خاکش 

دیگه باهاش حرف نمیزنه 

بهش میگم بابایی من....اینم میگذره 

خودمو خودتو عشق است 

اما....بازم نمیخنده 

میرم پیش پسرک آبی پوشم 

میشینه روی پام 

و با هم زمزمه می کنیم : 

هر جای دنیا که باشی تو 

چشم من تا آخر دنیا 

دنبالت می مونه 

بدون که تو دنیای دیگه 

دوباره دستای گرمت رو 

می گییییرم 

میگذره این روزا 

و همه چیز بین من و این اتاق و صفحه های دفترم باقی می مونه 

دلم نمیخواد با هیچ کس حرف بزنم 

تنها آرامشم شده همین نوشتن اونم فقط برای خودم 

ببخشید....هیچ حرفی تائید نمیشه....