دلتنگی ات که غوغا می مکند در میان لحظه هایم 

بی خیال هر چه شد و نشد است می شوم و بی مهابا 

به آغوش خیالت پناه می برم  

غرق می شوم درآرامش خاطراتت 

امروزم می شود رنگ همان دیروزهای رویایی 

میگذرم از هر چه فردا پیش روست 

تنها تو را میبینم و تو 

میدانی نامش چیست؟ 

نه 

هنوز هم نمی توانم توصیفش کنم  

درست مثل همان روزها 

تو نیستی و خیالت تنها آرامِ این نفس های خسته است 

دستانت را بگشا 

دلم برای امنیت حضورت تنگ است