چگونه می شود با دودوتای این دنیا،چهار اصل حضورت را اثبات کرد؟ 

وقتی نه قلبت دنیایست و نه وجودت محصور باید و نباید های دنیا 

تو را با روحم اثبات می کنم 

که در جای جایش،عطش خواستن تو رسوخ کرده 

تو را با الفبای عشق اثبات می کنم 

که هر جمعش به تو ختم می شود 

تو را با حضورم اثبات می کنم و با دلی که تنگ است 

که زبان دل،زمان و مکان نمی شناسد 

همین که هر نفسم بهانه ات را میگیرد و هر ثانیه ام خاطره ای را زنده میکند،اصل اصل حضور توست.... 

عشق بهانه می خواهد 

و تو بهانه ی همه ی بهانه هایم هستی 

می مانم 

در ابتدای جاده ای که تو را به من می رساند 

تا همیشه ای که هستم می مانم 

که دلم جز تو را نمی خواهد 

گرچه نبودنت زهر است اما چه زهری شیرین تر از این که پادزهرش تو باشی؟؟؟؟ 

بیا 

به خانه ات برگرد مرد رویاهای من