نمیشه کربلا رفته باشی و آرامش خالص حرمش رو حس کرده باشی 

و امروز دلت پر نزنه واسه اونجا 

نمیشه با هزار تا غر و گله به زور ازش اجازه ی رفتن گرفته باشی و  

توی سفر هر لحظه بهت نشونه ای داده باشه که تو دعوتی بودی   

و قلبت بی تاب حضورش نباشه 

وقتی که هزار تا مانع جلوی پای فقط تو باشه و بی اینکه تلاشی کنی همه رفع شن 

و دلت بهت بگه:دیدی داره مهمون نوازی ای می کنه که دیگه دست از گله بردای 

وقتی یه شب با اخم و بغض بری توی تخت و بگی:این بود رسم مهمون نوازی؟ 

پس چرا گفتین مهمون حبیب خداست؟ تو که منو پس می زنی و هی نه میاری! 

و شب بعد با صورتی خیس از اشک شوق سر روی بالش بزاری و سراسر سپاس باشی 

که نشدنی رو برات با دست معجزه گرش شدنی می کنه 

تا به پابوسش بری و غرق عشق بشی 

اونم توی دوره ای که همه ی وجودت فقط و فقط نیازه 

وقتی جلوی همه رو میگیرن و نمیزارن کسی وارد بشه و حتی خودتم نمی فهمی چی شد که 

تو رفتی تو بدون اینکه چیزی بگن 

و فقط یاد کله شقیت میفتی که باز دم در ورودی حرمش داشتی توی دلت بهش میگفتی:تا این دم آخر هم میزاریم توی خماری؟؟؟؟ یعنی منو از در خونه ات میرونی؟؟؟ اینجوریه؟؟؟ 

و بعد عاشقانه چشم میدوونی تا نگاهت به ضریحش گره بخوره و.... 

مگه میشه حس اون لحظه رو توصیف کرد؟ 

مگه می تونم بگم چطوری همه ی دلم ریخت؟ 

مگه می تونم بگم چقدر عزیزه اون آقا؟؟؟ 

شلوغ بود و همهمه.... 

آدمایی از من خیلی قوی تر که همه مثل یه سد جلوم بودن 

اما فقط کافی بود قصد کنم برم نزدیک نزدیک 

انگار دستتو می گرفت و می آوردت بالای سرش 

همه کنار می رفتن و من بودم و اون و یه سکوت غریب 

دنیا خاموش می شد و تو بودی و سلطان دلت 

و یک اعجاب باور نکردنی 

قبل از این سفر بهش نزدیک نبودم 

اما....الان دلم بهش گره ی غریبی خورده 

لبریز از عشقم و اسمش که میاد اشکه که توی چشمم می شینه 

اشک شوق از اینکه مردی به این بزرگی امام ماست 

امامی که محبتش شامل این بنده ی کوچیک و رو سیاهشم میشه 

اینقدر مهربونه که چشم از کسی بر نمیداره 

و میدونم پیش خدا خیلییییی عزیزه 

امروز هر لحظه اسمش رو میشنوم و اشکمه که میریزه 

اما نه مثل هر روز اشک غم 

امروز چشمم از عشقش خیسه و قلبم دلتنگشه 

میدونم همه جا هست اینجا هم هست 

اما هوای اونجا یه حال غریبی داره 

دلم هوای کربلا داره.... 

پ.ن۱: ولادت امام حسین(ع) رو به همه تبریک میگم....اینقدر اماممون مهربونه که مسلمون و حتی غیر مسلمون نداره....اون افتخار آدماست....افتخار نوع بشر.... 

پ.ن۲: دلم می خواست می شد امروز یه هدیه واسش داشتم برای تولدش.... کاش یه فکری به ذهنم برسه.... خدا جونی؟.... جورش کن دیگه....تو می تونیییییییییییییییییییییییییی.....بوس 

پ.ن۳: یه جمله ی کوتاه می تونه سنگینی یه سایه ی سیاه رو از سر شبم بر داره.... اینه معجزه ی عشق حتی اگر زمینیه زمینی باشه.... حالا دلم میگه فقط عاشقی کن و بی خیال دنیا... دست خالی اومدیم و چیزی برای باختن نداریم پس سعی کن دلت توشه برداره تا دست پر بره.... و گرنه همه ی چیزای این دنیا برای همین دنیا می مونه و میری!