میخواهی بروی؟
خب برو...
انتظار مرا وحشتی نیست
شبهای بی قراری را هیچ وقت پایانی نخواهد بود
برو...
برای چه ایستاده ایی؟
به جان سپردن کدامین احساس لبخند میزنی؟
برو..
تردید نکن
نفس های آخر است
نترس برو...
احساسم اگر نمیرد ..بی شک ما بقی روزهای بودنش را بر روی صندلی چرخدار بی تفاوتی خواهد نشست
برو...
یک احساس فلج تهدیدی برای رفتنت نخواهد بود
پس راحت برو
مسافری در راه انتظارت را میکشد
طفلک چه میداند که روحش سلاخی خواهد شد
برو...
فقط برو.....
از وبلاگ:دلنوشته های یک دلشکسته
با سلام. دوست جدیدیم و از خواندن شعرسپیدتان لذت بردیم ولی راستش اندرون شعرتان چون قالبش سپید نبود، چرا؟؟؟؟؟!!!
این روزها هیچ چیز سپید نیست دوست من....