برای پدری که عمو نام گرفت!

لمس حضور تو در اوج ناباوری های شبانه، فقط و فقط نجوای عاشقانه ی خدا بود در ثانیه های سنگین دلتنگی و بیقراری.... 

شاید همیشه واژه ها کم بود برای بیان حقیقت احساسم  

شاید همیشه فقط نگاه بود و نگاه 

تو ناچیزیش را به بزرگواری ات ببخش 

تو که سنت مولایت علی (ع) را هر لحظه برایم تداعی کردی 

و من هر بار همراه اسمت، مردانگی را وصف کردم 

کوچکیه حرف های من را ببخش 

در این دنیای سراسر تزویر به همین واژه ها بسنده کردم تا متهم به چاپلوسی و زبان بازی نشوم 

من با همه ی قلبم با همه ی روحم با همه ی آنچه از وجودم است دوستت  دارم و مدیون محبت بی پایانت هستم 

اشک های اشتیاقم قابل ثبت نبود 

اما بدان هک شدن اسمت بر دیوار این کلبه ی تنهایی قشنگ ترین هدیه ی دنیا بود 

  و من ممنونم....   

***عمو دومی همیشه مهربون من! 

دخترک شما به عشق شما نفس می کشه 

دوستتون دارم